Ja, de reis zit erop. In oktober ben ik met deze reis gestart, op papier uiteraard. Bijna dagelijks had ik contact met Wim die in Chiang Mai (Thailand) woont. Ik moest tot in de puntjes weten hoe de reis zou gaan verlopen. Men zegt dat de voorbereidingen van een reis leuker zijn dan de reis zelf. Kan wel zo wezen en is voor een gedeelte ook waar. Je kunt een reis tot in detail voorbereiden, toch kom je voor verrassingen te staan, dan moet je gaan improviseren. Dat alles maakt een reis zoals deze compleet.
De motorfiets van Maarten bijvoorbeeld, die was bijna 3 maanden geleden besteld. Men wist van onze reis, en toch was de motor niet gereed op de dag dat we ‘m wilden afhalen. Afspraken die je hier in Europa maakt gelden anders dan die in Azie. (Schijnbaar). De bureaucratie bij de grensovergang van Thailand naar Laos bijvoorbeeld is ook zoiets. Massa’s papieren en documenten voor onze motoren, stempeltje hier, stempeltje daar, 100 bath hier, 200 bath daar. Van het ene kantoor naar het andere. Je wordt er knettergek van. Zoals jullie weten hebben we daar bijna 5 uur over gedaan om de grens over te komen. Onvoorstelbaar hier. Corrupte politie-mensen (Wim noemt ze boeren), die je zomaar willekeurig uit het verkeer pikken en je naar de kant dirigeren. Waarom?? Ze spreken geen enkel woord Engels. Ze gebaren enkel en wijzen naar je nummerplaat!! Niet naast het politie hokje gaan staan, maar ervoor!! Dit is een communistisch land, en voor je het weet zit je in de bak. Dank aan Wim en Apha (zijn echtgenote) dat wij hiervan gevrijwaard bleven.Dan de infrastructuur van Laos. Die is eigelijk gewoon onder de maat. Zogenaamde hoofdwegen bestaan uit gravel en slecht wegdek. Het eten daarintegen maakt weer veel goed. Dankzij de Fransen zijn er baquettes met kaas en oh zo belangrijk, Frites!! Maar jongens wat een schitterend land met een overweldigende natuur. Zo’n lieve mensen die eigenlijk alles met je willen delen. Ze hebben zelf bijna niks!!!
We hebben het geluk aan onze zijde gehad. Echt waar. Niemand is ziek geweest, op enkele aandoeningen zoals buikloop en zadelpijn na. De nachten waren overigens ook niet altijd even makkelijk. Het warme vochtige klimaat maakte het voor mij (met astma) niet altijd even makkelijk. Bijna elke nacht had ik slaapgebrek. Maar de volgende dag gaat de tocht toch weer verder, of je nu een of twee uur wakker hebt gelegen. Vaak zat ik kapot in het zadel en deed alles op de automatische piloot, al geewend de kilometers verwerkend. Nee, dit was geen vakantie zoals velen zich een vakantie voorstellen. Het tijdschema was vrij strak, 7:00 opstaan, wassen, ontbijten en vaak rond 8:45 vertrekken. In de bergen was het dan nog vaak mistig en koud, tegen 11:00 kwam de hitte en na twaalven hoefde je echt niet voor de lol stil te staan. Dat alles vergt enorm veel energie. Maar het plezier onder elkaar en de moppen van Wim doen de vermoeidheid snel vergeten.
3 Mensen, 3 karakters. Dat vergt aanpassingsvermogen, elke dag weer. Enkel hierdoor kan zo’n reis slagen. Gelukkig heeft iedereen zijn steentje bijgedragen en zijn twistpunten niet aan de orde geweest. Complimenten voor Maarten die ondanks het grote leeftijdverschil zich kranig heeft weten stand te houden en onverbloemd voor zijn eigen mening uitkwam. Complimenten ook voor onze navigator Wim. HIj heeft veel tijd en energie in de voorbereidingen en de uitvoering gestoken. Hij wist feilloos (soms met behulp van GSM/navigatie) onze dagelijke eindbestemmingen te bereiken. Zijn Thais is voor ons een uitkomst geweest.
Al met al één groot avontuur die ik niet had willen missen.
under: Reisverhalen
By: Willemien on 15 February 2011 at 19:37
Wat een avonturen! Het is vast een geweldige belevenis geweest. Leuk om het allemaal te mogen lezen. Geniet nog maar lekker na.
Peter en Maarten een goede reis terug en een gezellige thuiskomst.
Liefs, Willemien
By: ton van hout on 15 February 2011 at 18:09
Tijdens het lezen van de dag verslagen,heb ik wel eens gedacht,ik moet ook maar eens het motor rijbewijs halen,ja dit te lezen en de beelden erbij,heeft me wel eens jullie benijd.
Ik ken Peter en Maarten,dus dat gezelschap zit wel snor,Wim ken ik persoonlijk niet,maar zoals ze vaker zeggen,jouw vrienden zijn mijn vrienden,wil er alleen mee zeggen,een reis kan alleen maar slagen als de mensen ernaar zijn,en dat zijn jullie wel
By: Vera on 15 February 2011 at 12:59
Ja het voorbij ,morgen zijn jullie weer in Bingelrade, met de verhalen , foto’s en de enorme geestelijke bagage die jullie hebben opgedaan tijdens deze toer. Dit is en was een fantastische reis , die niemand jullie meer afneemt en waar jullie heel lang op kunnen teren.
En ik ben dan ook weer heel blij dat “mijn mannen”weer heelhuids thuis zijn , en dat zal Chantal met me eens zijn.
Het was geweldig !!!!
By: Leon & Anita on 15 February 2011 at 09:07
Bedankt dat we met jullie mee mochten reizen. Al was het dan maar op papier (of op internet). Jullie hebben in een korte tijd veel gezien en meegemaakt.
Wij wensen jullie een goede thuisreis. Tot snel !
Groetjes, L&A