The Laos trippers

Lekker ontbeten en op weg. Maar eerst nog afrekenen. Vanwege de slechte telefoonverbinding moesten we een half uur wachten om met de beroemde plastic card te kunnen betalen. Na 4 mislukte pogingen, ja eindelijk, verbinding en konde de US Dollars worden overgeboekt. We waren de enige 6 gasten in het grote Hotel dat zeker op een buslading gasten zat te wachten. Verder vertelde de manager ons dat we beter nog ff konden wachten omdat de bergen vol in de mist zaten. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 9:15 uur dan eindelijk vertrokken, rechtstreeks de bergen in. Wat slaperig zat ik nog op m’n fiets. Met een gangetje van zo’n 45 km. Wim reed voorop, maar wij sukkelden er achteraan zodat er een groot gat ontstond. Moesten we niet hebben, daarom mocht Maarten voorop rijden om (zeker mij) wakker te houden. Als je zo rijdt staat alles op de automatische piloot, schakelen, remmen, bochten nemen. Je gedachten dwalen soms af zo onderweg. Hoe zou het thuis zijn, en sorry collega’s, ik heb niet aan het werk hoeven denken. Het eerste uurtje heb ik toch wat afgegeeuwd op de fiets, totdat je door het eerste grote gat in het wegdek rijdt of er steekt een kudde koeien de weg op. Oh ja, slangen willen ook nog wel eens de weg oversteken. Steeds hoger slingerde de weg zich door de bergen met na elke bocht weer een prachtig uitzicht. Natuurlijk stoppen we vaak om te filmen en foto’s te maken. En natuurlijk een plasstop waarbij we dan gelijk een colaatje nemen. De weg naar Vang Vieng was echt fenominaal, wel goed oppassen in de bochten, kunnen echt scherp zijn. Max. snelheid rond de 45 km. Rond twaalf uur kwamen in een dorpje aan dat zo uit de film van Indiane Jones kon zijn geplukt. Zo”n soort karavaan-stop. Winkeltjes met handelswaar, kraampjes met etenswaar en eethuisjes. Nieuwsgierige kinderen en backpackers. Wat gegeten daar (gebakken rijst met kip) en weer verder. De natuur met links en rechts Karsgebergte lijkt steeds mooier te worden. En het wordt warmer. Maarten en ik dragen de zware motorpakken, en daar zweet je wel een literje of 2 in. Na enkele fotostops kwamen we na 227 km. rond 18:15 uur aan in Vang Vieng. Erg toeristisch, waar heel veel Guesthouses met backpackers zijn. Wim had 2 kamers naast elkaar laten reserveren, maar opeens kon dat niet. Schijnbaar was een lading Chinezen er tussen gekomen. Dan maar gesplitst kamers. Wim miste een tafel en een stoel op de kamer. Toen het dienstmeisje de handdoeken kwam brengen vroegen wij naar een stoel en zeiden, chair, sit !! Met de handen in de lucht en hoofdschuddend vluchtte zij het trapje af. Weg was ze, ons verbaasd achterlatend. Misschien vond ze het toch te gevaarlijk bij 3 kerels op een kamer!! Sávonds een Lao bier en lekker gegeten. Morgen op weg naar Vientinane.